Wernisaż w Galerii Sztuki Współczesnej "Elektrownia" w Czeladzi

Wystawę będzie można oglądać od 10 stycznia do 10 lutego 2019 r. codziennie w godzinach od 9:00 do 17:00 z wyjątkiem poniedziałków.

Dominik Woźniak – ur. 1983 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Dyplom obronił w pracowni technik drzeworytniczych oraz pracowni rysunku prof. Andrzeja Mariana Bartczaka. Specjalizuje się w grafice artystycznej, rysunku, malarstwie sztalugowym, malarstwie ściennym, dekoracji wnętrz i ilustracji. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą.

Dominik Woźniak jest artystą, który oddziałuje na świadomość. Wykreował spójny, pociągający obraz tradycji oraz współczesnego świata, ożywającego dopiero w kontakcie z widzem. Używając symbolicznych i alegorycznych środków przybliża głębię ludzkich odczuć i refleksji nad życiem.
Przyglądając się rozwojowi form, za pomocą których artysta kreuje bohaterów swoich prac, zaobserwować możemy na początku zamiłowanie do szczegółowego, werystycznego portretowania ludzi, potem pojawiają się chochoły, lalki, manekiny krawieckie, a ostatnio płaskie formy jedynie sugerujące postać człowieka.
Uproszczone kształty sprowadzają postacie do ciężkich brył. Tych nie trzeba charakteryzować konkretnym tworzywem, przez – na przykład – dosłowne oddanie faktury: kamienia, metalu czy drewna. Dla artysty istotna jest jedynie sugestia materii ukazująca relację między człowiekiem
a naturą.
Artysta przesyca swoje postacie ekspresją gestów jak najbardziej ludzkich. Wyciosanym z twardego materiału figurom Woźniak pozostawia duszę. Sugestywna podmiotowość postaci uwidacznia się w czułych przytuleniach, braterskich zespoleniach brył, zawadiackich krzywiznach czy pokornych skłonach. Wszelkie zabiegi uwspólniające, redukujące wygląd figury do minimum, nie pozbawiają postaci całkowicie ich indywidualnych cech. Zaznaczone przez artystę formy (spódnice, fartuchy, kapelusze) i szczegóły ubioru (kołnierze, paski) podpowiedzą płeć i status portretowanych. Artysta określa również relacje, które różnicują funkcję i przynależność brył.
Artystę fascynuje takie obcowanie z odbiorcą oraz obserwacja reakcji ludzi, którzy otrzymują okrojoną liczbę informacji początkowych. Woźniak zaznacza jednak, że minimalizm jest tylko częścią koncepcji. Patrząc na prace artysty można wysunąć tezę, że ich najważniejszą składową są uczucia postaci. Głównym wyzwaniem jest tworzenie form, które przy swoich pozornych ograniczeniach wizualnych opowiedzą o emocjach z wystarczającą siłą. Tła – złożone zwykle z plam barwnych z umownie zaznaczoną linią horyzontu – stanowią dalszy, mniej znaczący plan. Pejzaż zostaje przefiltrowany, gdyż artysta nie chce rozpraszać odbiorcy szczegółami krajobrazu.
Dużą wagę Woźniak przywiązuje do koloru, który daje możliwość wyrażania siebie i sygnalizuje uczucia. Dostrzeżemy ulubioną, zawężoną gamę tonów ziemistych, czasem odważnie kontrastowanych zbitkami ciepłych czy zimnych plam. Autor barwę pojmuje intuicyjnie. Ciemniejsze tony potrafią wzmocnić wyraz emocji postaci, ich ważnych – nieraz niełatwych – doświadczeń, takich jak choćby rozpad rodziny czy adopcja.
Woźniaka zainspirował człowiek obserwowany przez pryzmat swoich doświadczeń zdobywanych na różnych etapach życia: emocjonalności przeszłej (przeżycia znane z autopsji) i emocjonalności przyszłej (zawierającej wszelkie zmiany w dotychczasowej percepcji, wrażliwości, zależne od poziomu znajomości życia).
Artysta dużo od siebie wymaga. Nie należy do twórców, którzy pomijają obszary swoich pierwotnych poszukiwań, ukrywają proweniencje obecnie stosowanych form. Wszelkie dokonania w sztuce traktuje jak cenną naukę. Zgromadzone obserwacje notuje w dzienniku, który co rusz jest uzupełniany o nowe spostrzeżenia.
Pytany o plany, o marzenia artystyczne, opowiada o monumentalnej realizacji, która mogłaby obejmować historie różnych charakterów, zaś jednym z najbliższych zadań teoretycznych, które stawia przed sobą, jest spisanie teorii emocjonalności na przykładzie własnych obserwacji i dokonań.

Dominika Pawełczyk
(fragmenty tekstu towarzyszącego wystawie Dominika Woźniaka „Adnotacje codzienności” prezentowanej w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi – Galerii Bałuckiej,)